ظهور چین یکی از جنبه های تعیین کننده و متمایز جهان در چهار دهه گذشته بوده است.
از زمانی که این کشور شروع به اصلاحات و باز کردن در های اقتصاد و خود در سال 1978 کرد، تولید ناخالص داخلی آن به طور متوسط سالانه 9 درصد رشد کرده است.
امروزه وسعت بازار و پایگاه تولیدی چین، اقتصاد جهانی را تغییر داده است.
شی جین پینگ که در دهه گذشته بر چین حکومت کرده است، امیدوار است از افزایش ابعاد و وزن اقتصادی کشورش برای تغییر نظم ژئوپلیتیکی نیز استفاده کند؛ اما نکته ایی وجود دارد: رشد سریع چین در حال کاهش است.
آقای شی، وعده “جوانسازی بزرگ” کشورش در دهه‌های آینده را می‌دهد، اما اقتصاد اکنون دستخوش چیزی غیرعادی‌تر است: “بلوغ بزرگ”. در حالی که یک دهه پیش پیش‌بینی‌کنندگان پیش‌بینی می‌کردند که تولید ناخالص داخلی چین در اواسط قرن بیست و یکم (با در نظر گرفتن نرخ دلار در بازار آزاد) از تولید ناخالص داخلی آمریکا بیشتر می‌شود و پیشتازی را حفظ می‌کند، اما اکنون تغییرات بسیار کمتر و دراماتیکی در راه است که منجر به چیزی نزدیک‌تر به برابری اقتصادی بین چین و آمریکا می‌شود و اقتصاد این دو ابر کشور، صرفا به یکدیگر نزدیک می شود.
